Zabawy paluszkowe
Dlaczego warto?
– Poprawiają sprawność manualną dziecka, która potrzebna jest przy wykonywaniu czynności wymagających precyzyjnych ruchów rąk, np. przy ubieraniu się, pisaniu, rysowaniu, manipulowaniu różnymi przedmiotami.
– Wpływają na umiejętność komunikowania. Dziecko podczas zabaw uczy się podstawy dialogu, jaką jest naprzemienność.
– Ułatwiają orientację w schemacie własnego ciała.
Dla wszystkich:
„Zajączki” – zabawa paluszkowa
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Gdy się jeden schowa, ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Gdy się dwa schowają. Ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Gdy się trzy schowają ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Gdy odejdą cztery, ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Kiedy pięć się schowa, ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych już do mamy kica.
Kocha je ogromnie mama zajęczyca zaplata palce obu dłoni i lekko kołysze splecionymi dłońmi.
Wyliczanka z pieskami
Wszystkie pieski spały (zaciskamy piąstki lub pokazujemy swoje)
Pierwszy obudził się ten mały(otwieramy
mały paluszek)
Mały obudził średniego, który spał obok
niego (otwieramy drugi paluszek).
Gdy średni już nie spał, to duży też
przestał (otwieramy trzeci palec).
Trzy pieski się bawiły, czwartego
obudziły (otwieramy czwarty paluszek).
Cztery pieski szczekały, piątemu spać nie
dały (otwieramy kciuk i machamy całą dłonią).
Kanapka
Najpierw
chleb pokroję.
(uderzamy
lekko brzegami dłoni po plecach dziecka)
Potem posmaruję.
(głaszczemy plecki dziecka)
Na to ser
położę.
(przykładamy
po kilka razy dłonie do pleców)
Pomidora dołożę.
(rysujemy kółeczka na plecach)
I posolę, i popieprzę.
(przebieramy palcami po pleckach)
Żeby wszystko było lepsze.
(masujemy)
Już nie powiem ani słowa,
(ugniatamy delikatnie)
bo kanapka jest gotowa.
(robimy wielkie „aaaaam”, przytulamy)
Dla Starszaków:
Paluszki się budzą
Stuk… stuk… stuk… (dziecko trzyma rękę w piąstce i stuka)
Kto tam?
Kciuk. (zamknięta pięść, kciuk na zewnątrz)
A kuku, kochany kciuku!
(dziecko dotyka kciukiem palca wskazującego)
Wstawaj, wstawaj, czas do pracy
(palec dotknięty przez kciuka powstaje, czyli prostuje się)
Jaką mama nam wyznaczy.
Powtarzamy kolejno z każdym palcem aż do małego.
Stuk… stuk… stuk…
(dziecko trzyma rękę w piąstce z wyciągniętym i wyprostowanym palcem wskazującym i stuka)
Kto tam?
Kciuk. (wyciąga także kciuk na zewnątrz)
A kuku, kochany kciuku!
(dziecko dotyka kciukiem palca środkowego)
Wstawaj, wstawaj, ty dryblasie
(palec środkowy dotknięty przez kciuka powstaje, czyli prostuje się)
Popatrz, już czekamy na cię.
Stuk… stuk… stuk…
(dziecko trzyma rękę w piąstce i stuka – wyciągnięty palec wskazujący i środkowy)
Kto tam?
Kciuk. (dziecko wyciąga także kciuk na zewnątrz)
A kuku, kochany kciuku!
(dziecko dotyka kciukiem palca serdecznego)
Wstawaj, paluszku serdeczny
(palec dotknięty przez kciuka powstaje, czyli prostuje się)
Patrz, już widać blask słoneczny.
Stuk… stuk… stuk…
(dziecko trzyma rączkę w piąstce i stuka – wyciągnięty palec wskazujący, środkowy i serdeczny)
Kto tam?
Kciuk. (dziecko wyciąga także kciuk na zewnątrz)
A kuku, kochany kciuku!
(dziecko dotyka kciukiem palca małego)
Wstawaj, paluszku mały
Już na świecie dzień biały.
Ja jestem mały paluszek i najdłużej spać muszę.
Wstawaj, mały paluszku,
Już dość leżenia w łóżku.
Mnie się chce spać,
Ja nie chcę wstać.
Kiedy takie robisz psoty,
Sami pójdziemy do roboty,
Nie, nie, nie!
A kuku, kochany kciuku.
(palec mały dotknięty przez kciuka powstaje, czyli prostuje się)
No, więc już paluszków pięć,
Do roboty mają chęć.
Druga piątka – razem dziesięć
Będą grzyby zbierać w lesie. Tekst Marii Kownackiej
EDz-M