„Plastelina” – nauka wiersza (utwór zainspirowany wierszem A. Kamińskiej)

Od tego bajka się zaczyna,

że była sobie plastelina.

I tak jak w bajce są wróżki,

były sobie nasze paluszki.

Te paluszki szast-prast, fiki-miki,

zaczęły lepić zwierzątka, roślinki i ludziki.

A potem, już nie wiadomo z jakiej przyczyny,

wszystko wokoło było z plasteliny.

Plastelinowe słońce, plastelinowy wiatr,

plastelinowa trawa, plastelinowy kwiat,

plastelinowa woda, plastelinowy świat!

A na koniec plastelina się skleiła,

i tak się nasza bajka zakończyła.

Dzieci ucząc się wiersza na pamięć, mogą bawić się własnym głosem, odpowiednio nim modelując. I w ten sposób będą również uczyć się uzewnętrzniać emocje.

Wiersz ten można również wykorzystać do wykonania pracy plastycznej. Na kartce papieru można wyklejać poszczególne elementy z wiersza i powstanie wspaniała kompozycja.

Teresa Galewska