Co to jest integracja sensoryczna?

W ostatnim czasie coraz więcej dzieci uczęszcza na terapię integracji sensorycznej, czym więc ona jest i dla kogo jest przeznaczona? Integracją sensoryczną nazywamy prawidłową współpracę wszystkich naszych zmysłów. Dzięki niej możemy bez problemu wykonywać wiele czynności, które wydają nam się proste i automatyczne właśnie dlatego, że nasze zmysły działają prawidłowo i prawidłowo współdziałają ze sobą, np. schodząc ze schodów, możemy jednocześnie rozmawiać przez telefon i nieść pod pachą coś ciężkiego.

Wykonywanie złożonych czynności jest możliwe dzięki różnym procesom, o których przebiegu nic nie wiemy i w ogóle się nad nimi nie zastanawiamy. Sprawne funkcjonowanie na wielu płaszczyznach zawdzięczamy umiejętności planowania ruchu. Umiejętność ta pojawia się na skutek prawidłowego działania i współpracy naszych zmysłów.

Podstawą integracji zmysłów jest prawidłowy odbiór wrażeń działających na nas z zewnątrz i tych, które otrzymujemy z ciała.

Przez zmysł dotyku dziecko odbiera wrażenia związane z temperaturą, kształtem i fakturą poszczególnych przedmiotów.

Zmysł równowagi sprawia, że dziecko odbiera i rozumie odczucia związane z ruchem ciała w przestrzeni.

Zmysł propriocepcji to informacje dotyczące pozycji ciała, odbierane przez mięśnie i stawy.

Na skutek nieprawidłowości w zakresie rozwoju integracji sensorycznej dzieci przejawiają bardzo specyficzne, jednocześnie bardzo zróżnicowane problemy w codziennym życiu domowym i przedszkolnym.

Nieprawidłowe działanie każdego ze zmysłów czy współpracy poszczególnych kanałów zmysłowych zaburzają czynności manualne, procesy poznawcze i rozwój emocjonalny dziecka.

Dziecko z problemami SI mimo wysokiego IQ przejawia trudności w: rysowaniu, wycinaniu, wiązaniu butów czy zapinaniu guzików, spostrzeganiu, myśleniu, skupianiu uwagi, czytaniu i pisaniu, organizowaniu własnej pracy i utrzymywaniu porządku w swoim otoczeniu.

Nieprawidłowy rozwój integracji zmysłów dotyka również sfery emocjonalnej: dzieci nie znają przyczyny swoich problemów, nie zna jej także ich otoczenie, a nawarstwiające się problemy owocują niewłaściwym zachowaniem i nieudanymi kontaktami społecznymi, problemy z integracją zmysłów są często mylone z brakiem wychowania, nieposłuszeństwem i niechęcią dostosowywania się do ogólnie przyjętych norm, a dostosowanie się do wymagań otoczenia w przypadku dzieci, u których integracja zmysłów nie rozwinęła się prawidłowo, jest możliwe tylko wówczas, gdy przejawiane przez nie trudności zostaną właściwie zdiagnozowane i rozpocznie się proces adekwatnych oddziaływań terapeutycznych.

Drodzy Rodzice!

Jeśli podejrzewacie u swojego dziecka zaburzenia procesów integracji sensorycznej lub słyszycie od nauczyciela o konieczności wspomagania dziecka terapią SI, zacznijcie dokładnie przyglądać się swojemu dziecku, obserwujcie, jakich wrażeń unika, a jakich poszukuje i potrzebuje.

Najlepszym źródłem wiedzy o potrzebach dziecka jest obserwacja jego spontanicznych reakcji, podejmowanych zabaw i aktywności.

Terapia integracji sensorycznej to oddziaływania zaplanowane i prowadzone przez terapeutów odpowiednio przygotowanych do tej roli, jednak oddziaływania, jakich dziecko doświadcza w domu, są nie mniej ważne i polegają na dostarczaniu dziecku potrzebnych mu wrażeń i w miarę możliwości eliminowaniu tych, które nie wpływają pozytywnie na funkcjonowanie dziecka.

Jak to zrobić?

Nic prostszego: bawcie się z dzieckiem i spędzajcie z nim czas, urządzajcie wspólne wycieczki, bawcie się w chowanego, ciuciubabkę, ciepło − zimno, spędzajcie czas na dworze: grajcie w piłkę, bierzcie udział w nauce jazdy na hulajnodze, rowerze, nartach, grajcie w różnorodne gry planszowe, układajcie z dzieckiem puzzle i twórzcie budowle z klocków.

To wy i wasza obecność doprowadzi do wielu zmian i często wyrówna potrzeby waszego dziecka. Pamiętajcie − pozostawienie dziecka przed telewizorem, tabletem lub telefonem będzie zaburzało jego rozwój jeszcze bardziej

Źródło: Książka dla nauczyciela „ Dzieciaki w akcji” – pięciolatki – Nowa Era.

BK