Zabawy paluszkowe
Dlaczego warto?
– Poprawiają
sprawność manualną dziecka, która potrzebna jest przy wykonywaniu czynności
wymagających precyzyjnych ruchów rąk, np. przy ubieraniu się, pisaniu,
rysowaniu, manipulowaniu różnymi przedmiotami.
– Wpływają
na umiejętność komunikowania. Dziecko podczas zabaw uczy się podstawy dialogu,
jaką jest naprzemienność.
– Ułatwiają
orientację w schemacie własnego ciała.
Dla wszystkich:
„Zajączki” – zabawa paluszkowa
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Gdy się jeden schowa, ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Gdy się dwa schowają. Ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Gdy się trzy schowają ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Gdy odejdą cztery, ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Kiedy pięć się schowa, ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych już do mamy kica.
Kocha je ogromnie mama zajęczyca zaplata palce obu
dłoni i lekko kołysze splecionymi dłońmi.
Wyliczanka
z pieskami
Wszystkie pieski spały (zaciskamy piąstki lub pokazujemy swoje)
Pierwszy obudził się ten mały(otwieramy
mały paluszek)
Mały obudził średniego, który spał obok
niego (otwieramy drugi paluszek).
Gdy średni już nie spał, to duży też
przestał (otwieramy trzeci palec).
Trzy pieski się bawiły, czwartego
obudziły (otwieramy czwarty paluszek).
Cztery pieski szczekały, piątemu spać nie
dały (otwieramy kciuk i machamy całą dłonią).
Kanapka
Najpierw
chleb pokroję.
(uderzamy
lekko brzegami dłoni po plecach dziecka)
Potem posmaruję.
(głaszczemy plecki dziecka)
Na to ser
położę.
(przykładamy
po kilka razy dłonie do pleców)
Pomidora dołożę.
(rysujemy kółeczka na plecach)
I posolę, i popieprzę.
(przebieramy palcami po pleckach)
Żeby wszystko było lepsze.
(masujemy)
Już nie powiem ani słowa,
(ugniatamy delikatnie)
bo kanapka jest gotowa.
(robimy wielkie „aaaaam”, przytulamy)
Dla
Starszaków:
Paluszki
się budzą
Stuk… stuk…
stuk… (dziecko trzyma rękę w
piąstce i stuka)
Kto tam?
Kciuk. (zamknięta pięść, kciuk
na zewnątrz)
A kuku,
kochany kciuku!
(dziecko
dotyka kciukiem palca wskazującego)
Wstawaj,
wstawaj, czas do pracy
(palec
dotknięty przez kciuka powstaje, czyli prostuje się)
Jaką mama nam
wyznaczy.
Powtarzamy
kolejno z każdym palcem aż do małego.
Stuk… stuk…
stuk…
(dziecko
trzyma rękę w piąstce z wyciągniętym i wyprostowanym palcem wskazującym i
stuka)
Kto tam?
Kciuk. (wyciąga także kciuk na
zewnątrz)
A kuku,
kochany kciuku!
(dziecko
dotyka kciukiem palca środkowego)
Wstawaj,
wstawaj, ty dryblasie
(palec
środkowy dotknięty przez kciuka powstaje, czyli prostuje się)
Popatrz, już
czekamy na cię.
Stuk… stuk…
stuk…
(dziecko
trzyma rękę w piąstce i stuka – wyciągnięty palec wskazujący i środkowy)
Kto tam?
Kciuk. (dziecko wyciąga także
kciuk na zewnątrz)
A kuku,
kochany kciuku!
(dziecko
dotyka kciukiem palca serdecznego)
Wstawaj,
paluszku serdeczny
(palec
dotknięty przez kciuka powstaje, czyli prostuje się)
Patrz, już
widać blask słoneczny.
Stuk… stuk…
stuk…
(dziecko
trzyma rączkę w piąstce i stuka – wyciągnięty palec wskazujący, środkowy i
serdeczny)
Kto tam?
Kciuk. (dziecko wyciąga także
kciuk na zewnątrz)
A kuku,
kochany kciuku!
(dziecko
dotyka kciukiem palca małego)
Wstawaj,
paluszku mały
Już na świecie
dzień biały.
Ja jestem mały
paluszek i najdłużej spać muszę.
Wstawaj, mały
paluszku,
Już dość
leżenia w łóżku.
Mnie się chce
spać,
Ja nie chcę
wstać.
Kiedy takie
robisz psoty,
Sami pójdziemy
do roboty,
Nie, nie, nie!
A kuku,
kochany kciuku.
(palec
mały dotknięty przez kciuka powstaje, czyli prostuje się)
No, więc już
paluszków pięć,
Do roboty mają
chęć.
Druga piątka –
razem dziesięć
Będą grzyby zbierać w lesie. Tekst Marii Kownackiej
EDz-M