Usprawnienie motoryki dużej
Na rozwój manualny wpływa ogólny rozwój fizyczny dziecka. Nie zabraniajmy, więc mu biegania, wspinania się, czołgania, czy jazdy rowerkiem. Bardzo ważnym elementem
w nabieraniu płynności ruchów jest samoobsługa dziecka: wiązanie butów, zapinanie guzików. Budowanie, lepienie, majsterkowanie, wycinanie to również baza do usprawniania precyzji rąk.
W procesie przygotowania dzieci do nauki pisania pierwszoplanowe miejsce zajmują metody czynne, polegające na własnym działaniu.
I tak przy usprawnianiu koordynacji ruchowej całego ciała, można wykonywać:
• ruchy naprzemienne, czyli lewa do prawego, prawa do lewego,
• rysowanie w powietrzu obiema rękami tych samych obrazów jednocześnie,
• wykonujemy luźne skłony i kołyskę.
Pracując nad sprawnością grafomotoryczną „dużą” rozpoczynamy od ruchów dużych, rozluźniających dziecięce mięśnie w ramionach i przedramionach. Są to ćwiczenia takie jak:
• rysowanie lub wodzenie po dużym znaku „X”,
• rysowanie w powietrzu figur geometrycznych,
• rysowanie „leniwych ósemek”,
• rysowanie fal, gór i kół,
• zamalowywanie dużych przestrzeni farbami przy pomocy grubych pędzli lub rąk.
Usprawnianie motoryki małej, czyli nadgarstki, dłonie i palce:
• zgniatanie i rozgniatanie serwetek,
• pracę z modeliną,
• wycinanie i wydzieranie,
• zwijanie gazety w kulki (rzucanie nimi do celu),
• malowanie,
• nawlekanie,
• rysowanie po śladzie,
• rysowanie oburącz.
Przełamywanie niechęci do rysowania !!!!!
Gdy nie wystarczy normalne zachęcanie, gdy dziecko „nie chce słyszeć” o rysowaniu jedynym wyjściem jest organizowanie „zabaw w rysowanie”:
• rysowanie patykiem na piasku,
• mazanie zmoczonym palcem w farbie po papierze,
• odciskanie zamalowanej farbą dłoni, stóp,
• obrysowywanie dłoni i stóp,
• „malowanki – niespodzianki” pod nieobecność dziecka rysuje się coś świecą, dziecko pokrywa farbą kartkę,
– rysowanie wg szablonu.
Ćwiczenia usprawniające koordynację wzrokowo – ruchową
Są to ćwiczenia grafomotoryczne, w których czynności ruchowe odbywają się pod ścisłą kontrolą wzroku:
• zabawy manualne typu: nawlekanie koralików, lepienie z plasteliny,
• zamalowywanie obrazków, pisanie szlaczków,
• wydzieranki, rysowanie po śladzie, kalkowanie, odwzorowywanie, obrysowywanie, przewlekanie kolorowego sznurka przez dziurki, zawiązywanie kokardek, układanki typu puzzle, klocki Lego,
• nie wyręczanie dziecka w czynnościach typu: ubieranie się, mycie, sznurowanie butów, zapinanie guzików itp.

Ćwiczenia kształtujące prawidłowy chwyt i regulujące napięcie mięśniowe rąk.
Naukę pisania i rysowania należy zacząć od prawidłowego trzymania ołówka, czy kredki. Należy również pamiętać o zachowaniu prawidłowej postawy ciała podczas rysowania, czyli: całe stopy oparte o podłoże, całe pośladki i uda na krześle, kręgosłup prosty.
Kolejnym problemem jest regulowanie napięcia mięśniowego. Jeśli dziecko zbyt mocno przyciska ołówek, trzeba uczyć go zwalniać napięcie, kontrolować. Można też stosować zabawy typu: „Czyja kredka”- dorosły trzyma jeden koniec kredki, dziecko (3 palcami) drugi. Ćwiczenie polega na tym, aby dziecko starało się zabrać kredkę dorosłemu, który mocno ją trzyma. W czasie ćwiczeń dziecko powinno przyjąć postawę stojącą, wtedy napięcie mięśniowe zmniejsza się w sposób naturalny.

Należy również pamiętać o zachowaniu prawidłowej postawy ciała podczas rysowania, czyli: całe stopy oparte o podłoże, całe pośladki i uda na krześle, kręgosłup prosty.
Kolejnym problemem jest regulowanie napięcia mięśniowego. Jeśli dziecko zbyt mocno przyciska ołówek, trzeba uczyć go zwalniać napięcie, kontrolować. Można też stosować zabawy typu: „Czyja kredka”- dorosły trzyma jeden koniec kredki, dziecko (3 palcami) drugi. Ćwiczenie polega na tym, aby dziecko starało się zabrać kredkę dorosłemu, który mocno ją trzyma. W czasie ćwiczeń dziecko powinno przyjąć postawę stojącą, wtedy napięcie mięśniowe zmniejsza się w sposób naturalny.

EDz-M

Codziennie na naszym profilu Facebookowym pod adresem https://www.facebook.com/maliwspanialifundacja/
publikujemy filmiki z propozycjami aktywności ruchowych, domowych treningów, a także ćwiczenia oraz zabawy, które mogą być tzw. „sportowym bankiem pomysłów” w tym trudnym czasie. Filmiki są często nagrywane przez instruktorów naszej Fundacji, a więc osoby, które znane są dzieciom i kadrze w przedszkolach i wzbudzają zaufanie.  

Zamieszczane materiały są tak selekcjonowane, aby sprawdzały się w mocno ograniczonych warunkach dostępu do sprzętu czy miejsca w domu. Robimy wszystko, aby zarówno dzieci jak i ich rodzice mogli spędzić efektywnie i zdrowo czas, pozostając wspólnie w domach.

Materiały, które publikujemy, są BEZPŁATNE i w każdej chwili dostępne dla odwiedzających nasz profil, bez konieczności prowadzenia wideo konferencji czy oglądania treningów wyłącznie w czasie rzeczywistym.

Słuchaj i skacz

To dobre ćwiczenie uważnego słuchania dla dzieci.

1. Układamy karty w szeregu na dywanie i wymieniać ich nazwy. Zadaniem dziecka jak najszybciej stanąć na wprost karty, której nazwę usłyszał.

2. Nazwy wymieniane są z podziałem na głoski ( dla Żabek) lub sylaby (dla Jeżyków i Sówek) – mamy okazję doskonalić syntezę słuchową wyrazów.

3. Jeśli karty ułożone są w rzędzie – możemy zamiast ich nazw wypowiadać liczebniki porządkowe, rozwijając równocześnie kompetencje matematyczne. W kolejności Układamy np. 5 kart, przez chwilę patrzymy na karty, następnie odwracamy (zakrywamy) obrazki. Zadanie polega na wymienieniu, odtworzeniu kolejności (dla Starszaków) lub tylko wymienieniu dla Maluszków i Średniaków zapamiętanych kart.

Stacje

1.Rozkładamy karty na stole, dywanie (ilość kart zależy od wieku, np. 5 dla Jeżyków, 7 dla Sówek a 10 dla Żabek) wybieramy w myślach jedną kartę i zdajemy pytania naprowadzające w formie zagadek. Zadaniem dziecka jest odgadnięcie o jakiej karcie myśli rodzic.

2. Chowamy w pokoju jedną kartę i kierujemy poszukiwaniami dziecka wg instrukcji np.- Pięć kroków do przodu, – Jeden krok w lewo …. Używamy określeń: pod , nad, obok, z tyłu, z przodu itp

Zabawy z kartami obrazkowymi – ukryty obrazek

To zabawa, którą wykorzystuję często w terapii logopedycznej zachęcając dzieci do dmuchania. Wybrana ilustracja zostaje ukryta pod piórkami, kawałkami waty, liśćmi lub skrawkami papieru. Odsłaniamy mały fragment obrazka – zadaniem dzieci jest odgadnąć co wyłania się zza przesłony. Alternatywnie, jeśli obrazek pokryty jest lekkim materiałem, wybrane dzieci zdmuchują z niego elementy przesłony, doskonaląc równocześnie prawidłowy tor oddechowy.

Czego tu brakuje? (można przeprowadzić to z klockami, autami, maskotkami)

To propozycja zabawy doskonalącej koncentrację uwagi i pamięć. Prezentujemy dzieciom 3-6 kart (czym młodsze dziecko – tym mniej) i prosi uczestników zabawy o zamknięcie oczu. Gdy wszystkie uczciwe wykonają polecenie – ukrywa jedną kartę. Chcąc zadanie ułatwić – zakrywamy kartę, ale pozostawiamy ją na miejscu (to pomocne dla dziecka). W trudniejszej wersji karta zostaje schowana, a pozostałe – przemieszane. Zadaniem dzieci jest odgadnąć, która karta została ukryta. Zabawy logiczne

Porządki

Zadaniem dzieci jest podzielić karty na grupy ze względu na wybrane kryterium. Karty można dzielić ze względu na kolor, kształt, funkcję, …

Zaskakujące zabawy z kartami – kodowanie propozycja dla Żabek

Wyjaśniamy dzieciom przyjęty kod. Np. umawia się z dziećmi, że dana karta oznacza wybraną literę. Układa na dywanie zaszyfrowane hasło. Np. jeśli umówimy się, że walet oznacza głoskę O, as głoskę S, a dama głoskę A – szereg walet, as i dama to zaszyfrowane hasło “osa”. Chcąc doskonalić kompetencje matematyczne możemy ustalić, że wybrane karty mają określoną wartość, np. czerwone – 1, czarne– 2. Zadaniem dziecka jest podać wartość zaprezentowanego zbioru. Według podanego klucza dwie karty czerwone i jedna czarna utworzą zbiór o wartości 4. Ta zabawa – wymaga abstrakcyjnego myślenia, które dla maluszków jest jeszcze niedostępne.

Opracowała Edyta Dzido-Marzęta

Propozycja kart do powyższych zabaw, jak również porcja ruchu przez zabawę.

Propozycja gry logopedycznej na „rozruszanie” buzi.

• 

Opracowała Joanna Nowicka

                    

1. Zabawa przy muzyce.

Taniec przy muzyce-dziecko dobiera się w parę z rodzicem, rodzeństwem. Rodzic włącza muzykę.

Dzieci trzymając balonik brzuchami, plecami, ramionami, starają się tańczyć tak, by nie wypuścić balonika.

2. Ćwiczenia oddechowe.

Oddychanie przeponą- dziecko leży na podłodze na plecach, nogi ugięte w kolanach, stopy oparte mocno o podłogę. Wdychając powietrze nosem, napełniamy brzuch, który jak balonik, podnosi się do góry. Przy wydechu ustami brzuch opróżnia się i przyjmuje pozycję wklęsłą.

Zatrzymaj piłeczkę- dziecko siedzi wygodnie przy stoliku, nogi mocno oparte o podłogę. Na stoliku leży piłeczka pingpongowa. Dziecko dmucha tak na piłeczkę aby ta nie spadła ze stolika.

Piórko- dziecko otrzymuje piórko. Spaceruje po pokoju, dmucha na piórko, aby nie spadło na podłogę. Można utrudnić i mierzyć czas.

3. Zabawa plastyczna.

Pokaż jak się czujesz- przygotowujemy farby plakatowe i szary papier. Zadaniem dziecka jest namalowanie palcami tego co czuje (radość, złość, smutek). Po namalowaniu prosimy dziecko o krótką wypowiedź co namalowało.

4. Zabawa z elementem ruchu.

Klamerki- dziecko ma przypięte do ubrania klamerki. W określonym czasie, gdy gra muzyka, dziecko ma zdobyć jak najwięcej klamerek lub pozbyć się jak najwięcej klamerek przypinając je do ubrania rodzicowi lub innym dzieciom.

Zabawa z pudłami- dziecko ma do dyspozycji duże kartonowe pudła. Może z nich budować różne tunele, mosty, wchodzić w nie, chować się. Zabawy według pomysłów dzieci.

5. Ćwiczenie koncentracji uwagi.

Kolorowy świat-  wymieniamy z dziećmi rzeczy w różnych kolorach np. czerwonym- papryka, serce itd. i omawiamy ich smak, wygląd, przeznaczenie.

Taniec z gazetą na głowie- dziecko tańczy przy muzyce, trzymając gazetę na głowie. Należy tak poruszać się w rytm muzyki, aby gazeta nie spadła z głowy.

MB

Zabawy paluszkowe

• 

Dlaczego warto?

– Poprawiają sprawność manualną dziecka, która potrzebna jest przy wykonywaniu czynności wymagających precyzyjnych ruchów rąk, np. przy ubieraniu się, pisaniu, rysowaniu, manipulowaniu różnymi przedmiotami.  

– Wpływają na umiejętność komunikowania. Dziecko podczas zabaw uczy się podstawy dialogu, jaką jest naprzemienność.

– Ułatwiają orientację w schemacie własnego ciała.  

Dla wszystkich:

„Zajączki” – zabawa paluszkowa

Pięć zajączków małych kica na polanie.

Gdy się jeden schowa, ile tu zostanie?

Pięć zajączków małych kica na polanie.

Gdy się dwa schowają. Ile tu zostanie?

Pięć zajączków małych kica na polanie.

Gdy się trzy schowają ile tu zostanie?

Pięć zajączków małych kica na polanie.

Gdy odejdą cztery, ile tu zostanie?       

Pięć zajączków małych kica na polanie.

Kiedy pięć się schowa, ile tu zostanie?

Pięć zajączków małych już do mamy kica.

Kocha je ogromnie mama zajęczyca zaplata palce obu dłoni i lekko kołysze splecionymi dłońmi.

Wyliczanka z pieskami

Wszystkie pieski spały (zaciskamy  piąstki lub pokazujemy swoje)
Pierwszy obudził się ten mały(otwieramy mały paluszek)
Mały obudził średniego, który spał obok niego (otwieramy drugi paluszek).
Gdy średni już nie spał, to duży też przestał (otwieramy trzeci palec).
Trzy pieski się bawiły, czwartego obudziły (otwieramy czwarty paluszek).
Cztery pieski szczekały, piątemu spać nie dały (otwieramy kciuk i machamy całą dłonią).

Kanapka                                                       

Najpierw chleb pokroję.
(uderzamy lekko brzegami dłoni po plecach dziecka)
Potem posmaruję.
(głaszczemy plecki dziecka)

Na to ser położę.
(przykładamy po kilka razy dłonie do pleców)
Pomidora dołożę.
(rysujemy kółeczka na plecach)
I posolę, i popieprzę.
(przebieramy palcami po pleckach)
Żeby wszystko było lepsze.
(masujemy)
Już nie powiem ani słowa,
(ugniatamy delikatnie)
bo kanapka jest gotowa.
(robimy wielkie „aaaaam”, przytulamy)

Dla Starszaków:

Paluszki się budzą

Stuk… stuk… stuk… (dziecko trzyma rękę w piąstce i stuka)

Kto tam?

Kciuk. (zamknięta pięść, kciuk na zewnątrz)

A kuku, kochany kciuku!

(dziecko dotyka kciukiem palca wskazującego)

Wstawaj, wstawaj, czas do pracy

(palec dotknięty przez kciuka powstaje, czyli prostuje się)

Jaką mama nam wyznaczy.

Powtarzamy kolejno z każdym palcem aż do małego.

Stuk… stuk… stuk…

(dziecko trzyma rękę w piąstce z wyciągniętym i wyprostowanym palcem wskazującym i stuka)

Kto tam?

Kciuk. (wyciąga także kciuk na zewnątrz)

A kuku, kochany kciuku!      

(dziecko dotyka kciukiem palca środkowego)

Wstawaj, wstawaj, ty dryblasie

(palec środkowy dotknięty przez kciuka powstaje, czyli prostuje się)

Popatrz, już czekamy na cię.

Stuk… stuk… stuk…

(dziecko trzyma rękę w piąstce i stuka – wyciągnięty palec wskazujący i środkowy)

Kto tam?

Kciuk. (dziecko wyciąga także kciuk na zewnątrz)

A kuku, kochany kciuku!

(dziecko dotyka kciukiem palca serdecznego)

Wstawaj, paluszku serdeczny

(palec dotknięty przez kciuka powstaje, czyli prostuje się)

Patrz, już widać blask słoneczny.

Stuk… stuk… stuk…

(dziecko trzyma rączkę w piąstce i stuka – wyciągnięty palec wskazujący, środkowy i serdeczny)

Kto tam?

Kciuk. (dziecko wyciąga także kciuk na zewnątrz)

A kuku, kochany kciuku!

(dziecko dotyka kciukiem palca małego)

Wstawaj, paluszku mały

Już na świecie dzień biały.

Ja jestem mały paluszek i najdłużej spać muszę.

Wstawaj, mały paluszku,

Już dość leżenia w łóżku.

Mnie się chce spać,

Ja nie chcę wstać.

Kiedy takie robisz psoty,

Sami pójdziemy do roboty,

Nie, nie, nie!

A kuku, kochany kciuku.

(palec mały dotknięty przez kciuka powstaje, czyli prostuje się)

No, więc już paluszków pięć,

Do roboty mają chęć.

Druga piątka – razem dziesięć

Będą grzyby zbierać w lesie.                                      Tekst Marii Kownackiej

EDz-M