„Plastelina” – nauka wiersza (utwór zainspirowany wierszem A. Kamińskiej)
Od tego bajka się zaczyna,
że była sobie plastelina.
I tak jak w bajce są wróżki,
były sobie nasze paluszki.
Te paluszki szast-prast, fiki-miki,
zaczęły lepić zwierzątka, roślinki i ludziki.
A potem, już nie wiadomo z jakiej przyczyny,
wszystko wokoło było z plasteliny.
Plastelinowe słońce, plastelinowy wiatr,
plastelinowa trawa, plastelinowy kwiat,
plastelinowa woda, plastelinowy świat!
A na koniec plastelina się skleiła,
i tak się nasza bajka zakończyła.
Dzieci ucząc się wiersza na pamięć, mogą bawić się własnym głosem, odpowiednio nim modelując. I w ten sposób będą również uczyć się uzewnętrzniać emocje.
Wiersz ten można również wykorzystać do wykonania pracy plastycznej. Na kartce papieru można wyklejać poszczególne elementy z wiersza i powstanie wspaniała kompozycja.
Teresa Galewska
